Χαμένη Λεωφόρος (Lost Highway, 1997)

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιντς
Πρωταγωνιστούν: Μπιλ Πούλμαν, Ροζάνα Αρκέτ, Μπαλτάζαρ Γκέτι, Ρόμπερτ Μπλέικ, Ρόμπερτ Λότζια
Διάρκεια: 134’

Σινεμά ως χειρονομία καθαρής μαγείας, άλωση του υποσυνείδητου μέσα από την εμπειρία παρακολούθησης μιας ταινίας, σκηνοθεσία που χειραγωγεί τα τεχνικά μέσα της στην υπηρεσία μιας απόλυτης μυσταγωγίας, ατμόσφαιρα πλησίον της υπναγωγίας, διαβολική ικανότητα του κινηματογραφικού μέσου να δημιουργεί παραισθησιογόνες και σκοτεινές αντανακλάσεις της πραγματικότητας: Για την πιο περιπετειώδη μεριά του κοινού, η «Χαμένη Λεωφόρος» είναι όλα τα παραπάνω. Για την πιο φρόνιμη και παραδοσιακή μερίδα, είναι η σχεδόν ακατανόητη ιστορία ενός σαξοφωνίστα ο οποίος φυλακίζεται κατηγορούμενος για τον φόνο της γυναίκας του και, κλεισμένος στο κελί του, μεταμορφώνεται άξαφνα κάποιο βράδυ σε έναν άγνωστο νεαρό.

Ο Λιντς ζητά από τους θεατές του να υποδεχτούν αυτό το αφηγηματικό παράδοξο, να αγκαλιάσουν την απότομη ρήξη με τη λογική και να αποκωδικοποιήσουν μόνοι τα αινίγματα που επιφυλάσσει η πλοκή. Παράλληλα όμως επιθυμεί και επιτυγχάνει την απόλυτη υποβολή τους μέσα από μια διήγηση τρόμου που κλείνει το μάτι στο πώς ολόκληρο το σινεμά τρυπώνει στο ασυνείδητο καθενός μας και η οποία κατορθώνει να αναπαραστήσει με όρους φιλμικούς μια κατάσταση βγαλμένη από τις σελίδες των βιβλίων της ψυχανάλυσης.

Πάνω απ’ όλα, ωστόσο, η «Χαμένη Λεωφόρος» παραμένει καθ΄όλη τη διάρκειά της ένας πυκνός εφιάλτης από τον οποίο έχεις τουλάχιστον την ανακουφιστική σκέψη ότι μπορείς ανά πάσα στιγμή να ξυπνήσεις. Όμως η αξέχαστη φιγούρα του δαιμονικού Ρόμπερτ Μπλέικ, οι κίτρινες λωρίδες σε μια νυχτερινή άσφαλτο προς το άγνωστο, το ανησυχητικό σκοτάδι στο διάδρομο ενός διαμερίσματος ή ένα απομονωμένο σπίτι που τινάζεται στον αέρα για να επιστρέψει αμέσως μετά στην αρχική του μορφή είναι εικόνες που δεν σβήνονται εύκολα από το μυαλό. Συνοδεύουν τον θεατή μετά την έξοδό του από την αίθουσα. Και τον ακολουθούν επίμονα καθώς επιστρέφει στον έξω κόσμο. Λουκάς Κατσίκας